Waterdicht maken van kelders

VOCHTIGE MUREN DOOR CONDENSATIE

Keldermuren zijn vaak koud omdat de ruimtes in de grond meestal weinig of alleen voor opslag worden gebruikt. Verwarming in de winter wordt daarom vaak verwaarloosd. Lucht met een hoge luchtvochtigheid verzamelt zich dan vaak in de kelder. Dit vocht zet zich af op de muren, veroorzaakt schade aan het metselwerk en bevordert de vorming van schimmel, zodat schimmelsanering onontbeerlijk kan worden. Je kunt dit verhelpen door het metselwerk regelmatig te luchten en te drogen.

WATERSCHADE DOOR GESPRONGEN LEIDING

Zelfs het waterdicht maken van de kelder kan niet helpen tegen een gesprongen leiding binnen je muren. Nu moet je alleen nog zo snel mogelijk de breuk opsporen, het aangetaste metselwerk goed drogen en opnieuw bepleisteren. Het wordt bijzonder ingewikkeld als een pijp slechts een klein haarscheurtje heeft en al jaren langzaam maar gestaag grote hoeveelheden water in de muren lekt. In dat geval ontkom je niet aan uitgebreide renovatiewerkzaamheden.

NIET-PERSEND WATER

Als de grond rond uw gebouwen zeer doorlatend en vochtig is, spreekt men van niet-drukkend water. Kelderafdichting op zich helpt maar in beperkte mate. Het creëren van extra drainage is essentieel en kan dit alleen maar helpen verlichten.

Kelderafdichting kan echter niet alleen worden onderscheiden door het feit of het binnen of buiten gebeurt. De richting van het binnendringende vocht maakt ook twee verschillende procedures mogelijk: Horizontale en verticale afdichting. Afdichting door middel van een horizontale barrière wordt noodzakelijk zodra het water van onderaf het metselwerk en de vloerplaat binnendringt. Het verplaatst zich via haarvaten en poriën naar boven en daarom wordt deze vochtigheid capillair vocht genoemd. Als er geen stabiele horizontale barrière is geïnstalleerd toen het huis werd gebouwd, kan deze later van binnenuit op de vloer en de muren worden aangebracht. Het afdichten van de kelder met een horizontale barrière kan op verschillende manieren. De populairste zijn de muurzaagmethode, de heipaalmethode, de muurvervangingsmethode, de boorkernmethode, de elektrofysische methode en de injectiemethode.

De meeste vochtige kelders hebben last van water dat vanaf de zijkant binnendringt. Dit kan worden veroorzaakt door grondwater of kwelwater. Hierbij geldt: hoe dieper de kelder in de grond ligt, hoe groter de resulterende druk. Een betrouwbare verticale barrière kan helpen tegen deze belasting. Deze wordt het best geïnstalleerd op de buitenmuur van de kelder en bestaat idealiter uit een oppervlakte-injectie of het aanbrengen van een minerale afdichtingsspecie. Maar de verticale barrière biedt ook verschillende mogelijkheden. Hij kan ook worden gemaakt door middel van een witte bak, een bruine bak en een K-bak, of door een bitumenvrije of bitumenhoudende methode.

Is afdichting van buitenaf niet mogelijk omdat er bijvoorbeeld een ander gebouw direct aan grenst, de ruimte tussen de gevel en de erfgrens te klein is of het gewoon niet rendabel zou zijn bij een toch vrij lage belasting? In dit geval kunt u ook kiezen voor een muurbehandeling van binnenuit. Eerst moet de oude pleisterlaag worden verwijderd, daarna kun je beginnen met afdichten. Hier wordt eerst de afdichtingsspecie aangebracht - naar voorkeur na een voorafgaande grondlaag. Na het drogen kunnen oneffenheden worden gecorrigeerd met plamuur, waarna renovatiepleister en een diffusie-open verf worden gebruikt.

Waterdichting van buitenaf is de meest kostenintensieve methode, maar ook de meest effectieve. Maar wat is de procedure voor het waterdicht maken van kelders aan de buitenkant?

• - Glijden
• - maskeertape
• - afdichtingsbanden
• - Bitumen isolatieplaatlijm

• - Primerverbinding
• - Platte beitel
• - Hamer
• - Bezem

• - Bezem
• - Troffel, vlakspaan en pleisterspaan
• - Kwast of applicatieroller
• - Handzaag

• - Mes
• - Handspatel
• - Meethulpmiddelen
• - Mortelemmer en verfemmer